Λουλουδένιο παραμύθι...

Καμιά φορά ο τρόπος που σκέφτονται τα παιδιά, είναι μεγαλειώδης... παρά την απλότητά του...  Κι εμείς συχνά πολύ-πολύ μικροί για να ψυχανεμιστούμε το μεγαλειώδες αυτό που προσπαθούν με τις φωνούλες τους να μας διδάξουν.
Διαβάστε το παρακάτω παραμύθι για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ.

   "Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα όμορφο λιβάδι υπήρχαν όμορφα και μυρωδάτα λουλούδια. Όλα ήταν καλά μέχρι τη μέρα που εκεί στη μέση του λιβαδιού φύτρωσε ένας ψηλός και άχαρος κάκτος. Όλα τα λουλούδια τον κορόιδευαν και κανείς δεν του έκανε παρέα.

    Ένα πρωινό, τα ξημερώματα, τα λουλούδια ξύπνησαν παραξενεμένα γιατί ο κάκτος είχε εξαφανιστεί και στη θέση του υπήρχε ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο! Τα λουλούδια πήγαν δίπλα του.
    -Ποιος είσαι; το ρώτησαν.
    -Ο κάκτος που κοροϊδεύατε τόσον καιρό. Είχα μεταμορφωθεί έτσι για να δω αν δέχεστε κάποιον που είναι διαφορετικός από εσάς.
    Τα λουλούδια έσκυψαν ντροπιασμένα το κεφάλι. Του ζήτησαν συγγνώμη κι εκείνος τα συγχώρεσε. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..."

Μελίνα Χ., 9 ετών.

Το χρυσαλιφούρφουρο


Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Νίκος Κυπουργός

Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.

Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
φύσα το την ʼνοιξη να φέρεις.
Κι αν πετάξει σα φτερό και πούπουλο,
κάποιος σ' αγαπάει και δεν το ξέρεις.

Χρυσαφένια φλουράκια κρέμονται
κάτω από τα πέταλά του.
Και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.

Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
που κρατάς την Άνοιξη στο χέρι
Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει.

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο


Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος


Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ' αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είν' η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ' αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία.