Αίγυπτος...

Αίγυπτος: Επεισόδια στους δρόμους

Δυο μέρες τώρα η τηλεόραση στο σπίτι είναι ανοικτή, πράγμα που σπάνια συμβαίνει. Σε απευθείας σύνδεση με το Αλ-Ζαζίρα, το αραβικό ειδησεογραφικό κανάλι που αναμεταδίδει τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην Αίγυπτο.


Ένας χείμαρρος εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών βγαίνουν στους δρόμους ζητώντας την ανατροπή του καθεστώτος του Χούσνι Μουμπάρακ, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία περίπου τρεις δεκαετίες. Το καθεστώς, όπως συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα αραβικά κράτη, είναι ουσιαστικά δικτατορικό, μασκαρεμένο σε δημοκρατία.


Μιλήσαμε στο τηλέφωνο με έναν φίλο Αιγύπτιο που δούλευε τα τελευταία χρόνια εδώ, σε ψαροκάικο. Ο κόσμος εκεί είναι χαρούμενος ελπίζοντας στη μεγάλη ανατροπή. Η χώρα της Αιγύπτου διανύει μία ιστορική περίοδο παρακμής. Οι πλειοψηφία των ανθρώπων πεινούν. Ένας μισθός αντιστοιχεί σε 10 κιλά κρέας. Ο μεγάλος πλούτος που παράγεται είναι συγκεντρωμένος σε πολύ λίγα χέρια. Ανεργία, φτώχεια, δυστυχία, απόγνωση, βρομιά, παραοικονομία, διαφθορά, αναξιοκρατία... μερικές μόνο από τις πληγές της χώρας των μεγάλων Φαραώ. 


Και ξαφνικά οι άνθρωποι ελπίζουν ξανά. Σε ένα καλύτερο αύριο. Σε ένα μέλλον ευοίωνο. Έχουν πιστέψει στη δημοκρατία και στην ανάγκη αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Τρέχουν στους δρόμους, διαδηλώνουν, φωνάζουν, ορμούν, συνεργάζονται με τμήματα του στρατού, χορεύουν, τραγουδούν, γλεντούν, πανηγυρίζουν μια "επανάσταση" που σιγόβραζε στους κόλπους της χώρας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. 


Γιατί τα γεγονότα που διαδραματίζονται σήμερα, ήταν αναμενόμενα. Η Αίγυπτος έμοιαζε εδώ και καιρό με μία βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Πράγμα που συνέβη στην αλληλουχία του ντόμινο των εξεγέρσεων που έχουν ξεσπάσει στην αραβόφωνη Αφρική και που ξεκίνησε μέσω διαδικτύου στο Σουδάν και στην Τυνησία...


Και καθώς παρακολουθούμε τις εικόνες στον τηλεοπτικό μας δέκτη, αναρωτιόμαστε. Θα ευδοκιμήσουν άραγε οι αγώνες και οι ελπίδες του Αιγυπτιακού λαού; Θα ξημερώσει μία μέρα  κοντύτερα στις επιδιώξεις των ανθρώπων; Θα πάει κι εκεί αυτή η πολυπόθητη Δημοκρατία; Κι αν πάει, θα φέρει μαζί της μια αχτίδα φωτός ή απλά θα εκτονώσει την οργή των ανθρώπων και η εξουσία θα περιοριστεί στο να αλλάξει το προσωπείο της όπως συνήθως συμβαίνει;


Αναρωτιόμαστε... Και στον αντίποδα παραβάλλουμε τους εαυτούς μας, εδώ στην Ελλάδα, τη χώρα της επισφαλούς ευδαιμονίας, της αναξιοκρατίας, του ρουσφετιού, της διαφθοράς, της ανυπαρξίας του κοινωνικού κράτους... τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας που πρόδωσε τα όνειρα και τις ελπίδες των ανθρώπων που πίστεψαν στα δημοκρατικά ιδανικά της μεταπολίτευσης...


Μακάρι να μπορέσει να αλλάξει ο κόσμος. Μακάρι να το αξίζουμε να αλλάξει. 


Περισσότερα μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ.


Άλι & Δήμητρα