Ομόκεντροι κύκλοι...

Γύρω απ΄ την ίδια φωτιά

χρόνια

έτη φωτός...

Γύρω απ' την ίδια μυρουδιά

του νοτισμένου χώματος

φθινοπώρου που έγερνε γλυκά

στην αγκαλιά του χειμώνα...

Κλεισμένα μάτια τα μεσάνυχτα

οραματίζονται

μια κοραλλένια ανταύγεια

από χείλη ανεπιτήδευτα ερωτικά...

μια σκούρα αντανάκλαση

από έναν χείμαρρο εβένινης χροιάς...

Φτωχή η ματιά

να φυλακίσει την εικόνα της...

Αδύναμ' η αφή να κρατήσει ατόφιο

το περίγραμμα του σάρκινου ονείρου

και χάνεται ανέγγιχτο

στους απαρέμφατους, αμυδρούς

ψιθύρους της νύχτας...

Κραταιό της ανάγκης τ' αγρίμι
αναδιπλώνεται εντός του
χαράζοντας λαγούμια στην ψυχή
παραδομένο στο ατελέσφορο
ανίερης επιθυμίας
ανέλπιδου φιλιού.

Φλόγα ζωής
θανάτου άγγιγμα
μια στάλα ωκεανού σ' ένα κοχύλι...
Χαμένος σε σχήμα  κυρτό
έρωτα ανεκπλήρωτου
ζωών που ακολουθούν τροχιές ασύμβατες
δύο ομόκεντρων κύκλων...