Τιμωρία...

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή περιοχή του ουρανού, αναδύθηκε μέσα από τυχαίες κβαντικές διακυμάνσεις μία καινούρια ψυχή, όπως εκατομμύρια άλλες παρόμοιες ψυχές αναδύονται κάθε μέρα.
Την είδε ο Πανάγαθος και καθόλου δεν του άρεσε το μούτρο της. Πολύ λοξά τον κοιτούσε, πολύ αντισυμβατικά, πολύ υπεράνω.

"Α... δε θα τα πάμε καλά! Σκέφτηκε. Αυτή η τυχαιότητα πολύ άσχημα μαγειρεύει. Τι ξινό φρούτο μου προέκυψε πάλι? Για να κάνω ένα crash test κι αποφασίζω τι θα την κάνω."
-Δεν μου λες τέκνο μου, της λέει, γιατί κοιτάζεις έτσι τον Μεγαλοδύναμο Δημιουργό σου?
-Γιατί δε μου γεμίζει το μάτι για Μεγαλοδύναμος! Μα είναι φάτσα αυτή τώρα Πάνσοφου και Πανάγαθου Θεού?
-Γιατί, τι έχει η φάτσα μου? Βρόντηξε ο Επουράνιος Πατέρας.
-Από μακριά σφυρίζει βαρεμάρα! Κοντεύεις να σαπίσεις κακομοίρη!
-Κακομοίρης εγώ? Ε Γ Ω? Τολμάς να αποκαλείς κακομοίρη τον Πατέρα και Θεό σου?
-Γιατί, θα με κάνεις ντα?
Κοκκίνισε ο Παντοκράτορας, πρασίνισε, έβγαλε καπνούς απ' τα αυτιά, ατμούς από τη μύτη, ιαχές από το στόμα, φλόγες απ' τα μάτια κι αφού ήρθαν οι παλμοί του σε κάποιο αξιοπρεπές επίπεδο, φώναξε τον αρχάγγελο Γαβριήλ ο οποίος από γεννέσεως κόσμου είχε αναλάβει να μεταφέρει τους κρίνους με τις καινούριες ψυχές στον πλανήτη Γη.
-Γαβριήλ, θέλω να μου βρεις το χειρότερο μέρος στη Γη για ετούτην εδώ την "έξυπνη"!! έσκουξε και έδειξε στον αρχάγγελο την ψυχή. Πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά για την αναίδειά της!! Θέλω ένα μέρος σε καθολική διάλυση. Που ο κοινός νους θα έχει αντικατασταθεί από την αιθεροβασία. Ένα μέρος χωρίς παρόν και χωρίς μέλλον. Που ο καθένας θα κάνει ό,τι του καπνίζει και κανείς δε θα βγάζει άκρη με κανέναν!
-Γνωρίζω το ιδανικό μέρος, απάντησε ο Γαβριήλ κι έδειξε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο μια μικρή χώρα στο Νότο της Βαλκανικής Χερσονήσου.
-Μα αυτή είναι η Ελλάδα! φώναξε ο Θεός. Η γενέτειρα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Θαλή, του Αρχιμήδη, του Επίκουρου, του Ομήρου, του Ηροδότου, του Θουκυδίδη και τόσων άλλων! Αυτή είναι η πατρίδα του Ορθολογισμού! Γιατί να την στείλω σε τέτοιον Παράδεισο; Να την τιμωρήσω θέλω σου λέω!
-Α... μην νοιάζεσαι Μεγαλοδύναμε. Όλα αυτά που ανέφερες αποτελούν αρχαία Ελληνική ιστορία. Η Ελλάδα ήταν η πατρίδα του ορθολογισμού. Σήμερα είναι το βασίλειο της βλακείας, της κομπίνας και της κακομοιριάς!
-Μα τότε είναι ό,τι πρέπει! Πάρε την αναιδέστατη και ρίξε την στην Ελλάδα να μάθει τρόπους! Εγώ θα καθίσω στο θρόνο μου, θα παρακολουθώ και θα διασκεδάζω!
Κι έτσι, ο αρχάγγελος πήρε την ψυχή, την τύλιξε και την έστειλε πακέτο σε δυο ταλαίπωρους γονείς. Ήταν άνοιξη. Τα λουλουδάκια άνθιζαν, τα δέντρα πρασίνιζαν, οι μέλισσες ζουζούνιζαν, τα πουλάκια κελαηδούσαν και η ψυχή έκλαιγε στην κούνια για την κακή τη μοίρα που της έλαχε...
Τώρα για το αν έμαθε τρόπους... τι να πω... Για την Ελλάδα μιλάμε!