Searching...
23 September 2010

ηφαιστειακά κατακρημνίσματα...



Στις παρυφές του ηφαιστείου περπατάς
-καθώς κυλάει η λάβα στις πλαγιές του-
ανάμεσα στους χρονοπίδακες 
που αναβλύζουν το άλας των στιγμών
από τα έγκατα της γης...

Φωτιά -ελπίδας φως-
δυσαναπλήρωτη υπόσταση χαράς
το γέλιο σου
η ανάσα του παιδιού
το βλέμμα σου το ακατέργαστο
που ατενίζει τα σινιάλα του καπνού...

Αιθαλοσύννεφο γκριζόμαυρο
πάνω στης μοναξιάς μας τον καιρό
στου μακρινού σου γαλαξία το αντιφέγγισμα
στου πλανεμένου ονειρευτή το κούρσεμα
στο σπειροειδές του ήλιου μας τ' αχνάρι
απλώνεται βαρύ...

Πέρα απ' τις σκιές των οραμάτων
έξω απ' τις απόμακρες φωτιές του δειλινού
πίσω από τους ανυπόστατους όγκους των βράχων
τραγουδώ
το πελαγίσιο -εκείνο που μου έμαθες-
τραγούδι των σειρήνων...

Κρύβομαι ακόμη αδιάντροπα
στις θαλασσοσπηλιές του ονείρου
στην άδολη λαχτάρα της αγάπης
στο όνειρο το ακαταλόγιστο 
που σκάει τα κύματά του στ' ακρογιάλι
δανεικά κι ίσως αγύριστα...

Μια στάλα ο κόσμος σου, ανάσα μου
αφηρημένο παρανάλωμα πυρός
σ' ένα δεμάτι αδέσποτων συσχετισμών
σε μία ιλαρόφωτη απαντοχή
σε ένα φρέαρ απειρόβαθο
που η ψυχή σου δε χωράει...

Και περιμένω, μάτια μου, 
-της λάβας τη φωτιά ακροθιγώς ακολουθώντας-
να βγει φεγγάρι ολόγιομο κι απλόχερα να ρίξει
τ' άσπιλο φως της ασημόσκονης
στο βλέμμα σου το βαθυστόχαστο
στην πύρινη καρδιά του ηφαιστείου...






Share This To :

0 σχόλια:

Post a Comment

 
Back to top!