Αέρααααα !!!!

Σκόπευα να δημοσιεύσω την παρακάτω ανάρτηση στις 12/5.

Εξαιτίας του προβλήματος που προέκυψε με τον blogger, τη δημοσιεύω σήμερα. Δυστυχώς έχουν χαθεί κάποια σχόλια από αναρτήσεις στις οποίες παραπέμπω. Παρόλο που ίσως αυτό φανεί κάπως ανεπίκαιρο, τη δημοσιεύω με την αρχική της μορφή.

Σήμερα είμαι θυμωμένη.

Έχω φορτώσει άσχημα.

Πώς το λένε, ρε παιδί μου?

 Σήμερα τα έχω πάρει στο κρανίο.

Και θα μου πεις "Σιγά τα ωά, ανατριχιάσαμε!"

Και θα σου απαντήσω "Τουλάχιστον τα ωά γίνονται ομελέτα.

Εμείς, τι γινόμαστε??"

Το ομολογώ λοιπόν δημοσίως.

Δεν αντέχω την υποκρισία.

Δεν αντέχω αυτούς που κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους.

Δεν αντέχω τη δηθενιά.

Δεν αντέχω αυτούς που ρίχνουν τις ευθύνες τους στους άλλους.

Και πάνω απ' όλα, δεν αντέχω την απειρόβαθη εθνική μας βλακεία.

Σειρά σου να θυμώσεις.

Αλλά ξέρεις κάτι, ρε φίλε?

Εγώ, στο φινάλε, έχω κι εναλλακτική. Το 'χω "δίπορτο" που λένε.

Εσύ, πού θα πας?

   

Που λες, σκοτώθηκε προχτές ένα παλληκάρι από αλλοδαπούς. Πατέρας δυο παιδιών. Τραγικό? Τραγικότατο. 

Και φυσικά σπεύσαμε όλοι να συμπονέσουμε. Όπως πάντα συμπονάμε. Όταν μαχαιρώνουν το συνάνθρωπο.  Όταν σκοτώνονται παιδιά από βεγγαλικά το Πάσχα. Όταν γίνονται νέοι άνθρωποι κομμάτια στην εθνική οδό. Όταν βρίσκονται νεαροί πεθαμένοι από υπερβολική δόση στα πάρκα. Όταν καίγονται τα δάση το καλοκαίρι. Όταν πλημμυρίζουν τα υπόγεια με την πρώτη βροχή. Όταν συλλαμβάνουν το παιδί του γείτονα για κλοπή. Όταν βιάζουν την κόρη του φίλου. Όταν κλέβουν τη σύνταξη του συνταξιούχου. Όταν τα κάνουν λαμπόγυαλα στο κέντρο της Αθήνας. Όταν σκάει βόμβα στα χέρια ενός παιδιού. Όταν πεθαίνουν άνθρωποι στα νησιά γιατί τα ελικόπτερα δεν πετάνε. Όταν βουλιάζει το πλοιάριο με τους λαθρομετανάστες…

Συμπονάμε. 

Είμαστε καλοί σ' αυτό. Η συμπόνια είναι το εθνικό μας συναίσθημα.

Α, ναι. Κι ο θυμός. 

Παρεμπιπτόντως θυμώνουμε κιόλας. 

Γιατί είμαστε πανεθνικά τύποι αναρχικοί και νταήδες.

Μην κοιτάς που ψάχνουμε πάντα εξιλαστήρια θύματα να φορτώσουμε τις ευθύνες μας. Μην κοιτάς που έχουμε πάρει διαζύγιο με τη λογική. Μην κοιτάς που στο επόμενο σχεδόν λεπτό τα έχουμε ξεχάσει όλα και… η ζωή συνεχίζεται. Τίποτα  από αυτά μην κοιτάς. Κατά βάθος είμαστε βαθειά σκεπτόμενα άτομα. χα χα!

Και ως τέτοια, έχουμε αποφασίσει πως είμαστε οι μόνοι που δε φταίνε που γίναμε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης λαθρομεταναστών.

Και… τι κάνουμε για όλα αυτά?

Καλά, άσε, μην κουράζεσαι. Θα σου πω εγώ.

Τίποτα.

Αυτό κάνουμε. Ένα μεγάλο, ολοστρόγγυλο τίποτα!!!

   

Και με ρωτάς: "Γιατί τους μαζέψαμε όλους αυτούς εδώ?"

   

Διάβασε, λοιπόν, το σχόλιο που έγραψα εδώ. Έχω προσθέσει κι ένα μικρό απόσπασμα από σχόλιό μου στην ανάρτηση του Ionn. Διάβασέ το. Μήπως κι επιτέλους καταλάβεις.

     

[..]Όταν κάναμε "συλλογή" φτηνού εργατικού δυναμικού, μια χαρά μας καθόταν η μαζική εισαγωγή μεταναστών. Ζούσαμε εμείς με πλαστικό χρήμα και δανεικά και πληρώναμε μεροκάματα πείνας στους ξένους εργάτες για να κάνουμε οικονομία.
Σαν δημοτικοί υπάλληλοι τους παρείχαμε σωρηδόν άδειες παραμονής, με πλαστά χαρτιά, να κάνουν τη δουλειά τους, να πάρουμε κι εμείς τη μίζα μας.
ΙΚΑ βέβαια δεν τους βάζαμε γιατί είναι ακριβό και γιατί δεν είμαστε και μαλάκες να πληρώνουμε όταν μπορούμε να κλέψουμε! Και χεστήκαμε που κι αυτός ήταν άλλος ένας τρόπος να υπερχρεωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Στα χωράφια τους είχαμε να δουλεύουνε με 10 ευρώ το μεροκάματο και αισθανόμασταν και φιλάνθρωποι που τα ταΐζουμε τα "λιγούρια".
Ούτε σαν κράτος καταγράψαμε ποτέ αυτούς που πιάναμε λαθραία για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Απλά, τους δίναμε ένα χαρτί "Προς Αναχώρηση" και καθαρίζαμε την κατάσταση.

Ερημώσαμε την ελληνική ύπαιθρο από τους Έλληνες και στη συνέχεια στείλαμε τους "βρωμιάρηδες" να χτίσουν τα σπίτια, να φτιάξουν τους δρόμους, να καλλιεργήσουν τη γη και γενικώς να κάνουν όποια δουλειά παρακατιανή είχαμε και δεν καταδεχόμασταν να κάνουμε.
Και όλα έβαιναν καλώς. Διότι παίρναμε αβέρτα κουβέρτα τα οικονομικά πακέτα στήριξης απ' την Ευρώπη (το θυμάσαι εκείνο το πακέτο Ντελόρ και όλα όσα ακολούθησαν??) και τα κάναμε βίλες, αυτοκίνητα, διακοποδάνεια, θαλασσοδάνεια, εορτοδάνεια, στεγαστικά, καταναλωτικά και δε συμμαζεύεται. Καθότι είμαστε έξυπνοι άνθρωποι εμείς και γλεντζέδες και κιμπάρηδες, και τον παρά τον φυσάμε κι ας μην είναι δικός μας και νομίζαμε πως η Ευρώπη μας έχει σε υπόληψη καθότι έχουμε και την Ακρόπολη...
Και -το χειρότερο- πιστέψαμε πως είμαστε πιο έξυπνοι απ' αυτούς τους ντεκαβλέ τους Αγγλο-Γαλλο-Γερμαναράδες και θα μας ταΐζουν εσαεί και παρά φύση.
Είμαστε αισθηματίες εμείς, φιλάνθρωποι και αντιρατσιστές, μη χέσω! Κι ούτε μας πέρασε ποτέ απ' το μυαλό ότι καθώς ο αριθμός των ξένων διογκώνεται αυτό που ουσιαστικά θα συμβεί θα είναι ο αφανισμός μας. Γιατί να μας περάσει? Αφού όοοοοοοοοοολος ο πλανήτης μας χρωστά τον πολιτισμό του και όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι υπόλοιποι ήταν σκαρφαλωμένοι στα δέντρα και τρώγανε μπανάνες.

Κι έτσι δεν πήραμε κανένα απολύτως μέτρο για να αντιμετωπίσουμε το κακό.
Δεν είναι όμως αυτό που μου τη δίνει περισσότερο, αλλά το γεγονός πως η κυρα-Κατίνα που φωνάζει να τους στείλουμε όλους από κει που ‘ρθαν, όταν αύριο θα θέλει υδραυλικό να της ξεφράξει τον μπιντέ, δε θα πάρει τον Έλληνα που θα ζητήσει 40 ευρώ, ούτε καν τον Αλβανό που θα ζητήσει 30, αλλά τον Πακιστανό που έριξε την τιμή στα 10!!!
Κι όταν μεθαύριο θα θέλει να αγοράσει τσάντα, δε θα πάει στο μαγαζί της γειτονιάς της που είναι νόμιμο και πληρώνει  φόρους (όσους τελοσπάντων δεν κλέβει), αλλά στον πλανόδιο αλλοδαπό που τα πουλάει μισοτιμής στο δρόμο.

Ούτε θα πάει στο metropolis να αγοράσει νόμιμο cd, αλλά θα το πάρει απ' τον μαύρο μετανάστη που γυρίζει στις καφετέριες.
Αλλά κι εμείς όλοι, που ζητάμε ευθύνες από τους καρεκλοκένταυρους πολιτικάντηδές μας, αν αύριο γίνουν εκλογές, θα πάμε και θα τους ψηφίσουμε πάλι. Τους ίδιους που ψηφίσαμε και πριν και πιο πριν. Γιατί αυτοί μας αξίζουν.
Εμείς, που βρίζουμε τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις που μας "εχθρεύονται", μεθαύριο που θα μας πουν “επιδοτήσεις στοπ και κόψτε το λαιμό σας”, θα απλώσουμε ξανά το χέρι σαν πεινασμένοι ζήτουλες και θα ζητήσουμε δανεικά.
Γιατί, είπαμε, εμείς δεν είμαστε μαλάκες! Καραγκιόζηδες είμαστε! Και ως καραγκιόζηδες, εμείς ποτέ δε φέρουμε ευθύνη καμία. Όλα οι άλλοι τα φταίνε!!!!!! 

Και κυρίως αυτοί οι κλέφτες, οι πούστηδες, οι δολοφόνοι οι μετανάστες.
Πάρτε το χαμπάρι κάποτε, ρε γαμώτο! Όταν αφήσω το χωράφι μου αμπέλι ξέφραγο, θα μπαίνει μέσα ο κάθε διερχόμενος και θα μου το κάνει καλοκαιρινό. Και τότε δε θα φταίει ούτε ο διερχόμενος που μπήκε, ούτε ο γείτονας που στο τέλος θα σταματήσει να με βοηθάει, ούτε η μάνα που με γέννησε, ούτε ο παπάς της ενορίας, ούτε ο θεός. Θα φταίω πρωτίστως εγώ που είμαι χοντρομαλάκας!!!!![..]

    

...Κι αφού έτσι το ήθελε η μέ(οί)ρα, πάρε και το κερασάκι στην τούρτα, αφιερωμένο σου εξαιρετικά, Ελληναρά μου ατρόμητε, λεβέντη του καναπέ!

Αέρα

Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης

ΥΓ. Δεν είμαι ευγενική σήμερα, το ξέρω.  Και δε με έχεις συνηθίσει έτσι. Μη με συγχωρήσεις όμως. Πλαστικό χρήμα εγώ, για συγχωροχάρτια, δεν έχω. Βλέπεις… έχω μάθει να πληρώνω πάντα τα χρέη μου!