Μια αναπνοή
πριν την αποδέσμευση της στιγμής
απ' τα δεσμά του παρόντος
που αποπνέει
λεύτερες
μεθυσμένες
μυρουδιές
γλιστράει ένα ρυάκι
αστραπής
στην καθαρότητα
του ουρανού
που διαχέεται εντός μου.
Και βλέπω
τ' όραμα κρυστάλλινο
και διαυγές
να ξεδιπλώνει την κρυμμένη του
εικόνα
-αγαπημένη και υπέροχη-
που φυλακίστηκε εντός μου.
Μία γουλιά ζωής
απ' το ολόγιομο ποτήρι
με τα καλοκαίρια
κι ήταν η χαμογελαστή σου
σιωπή
που μου 'μαθε
πως είναι ευτυχία
να μοιράζεσαι
δίχως να νοιάζεσαι
γι' ανταμοιβή.
0 σχόλια:
Post a Comment