Searching...
24 July 2010

Το χρονικό του χρόνου... θερινής νυκτός!




Στον επόμενο τόνο η ώρα θα έιναι... 3:43 π.μ. Και θέτω το εξής κρίσιμο ερώτημα: Πόσες μέρες μπορεί να μείνει άυπνος ο άνθρωπος, οεο; Όχι δηλαδή τίποτε άλλο, να  πάψω να κοπανιέμαι στο κρεβάτι σα χταπόδι στα βράχια γιατί θα τσαντιστεί το έτερον και θα με κάνει ουζομεζέ!

Μμμμ.... έχουμε και χαρούλες; Γιατί καλέ, πότε δεν είχαμε και δεν το πήρα είδηση; Επειδή εκεί πέρα κάνουμε και καμία ενδοσκόπηση και σκάβουμε τα πέριξ για να βρούμε το εντός; Καλά, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά! Για ρωτάτε και τον καημένο τον πάρεδρο τι τραβά...

Το έτερον έγινε ευτυχισμένο σήμερα. Συνέχεια, λέει, χαμογελάω όταν τον κοιτάω... και γενικότερα τον τελευταίο καιρό χαμογελάω. Μα συνέχεια! Σαν τους χαζοχαρούμενους ένα πράγμα! Τι να σου πω, δεν το είχα αντιληφθεί... σοβαρή η κατάσταση γιατρέ μου; Ε, κατά το δοκούν... Μα μόνο αυτούς τους συμπλογκεράδες μου ποτίζω φαρμάκια; Άδικο, γιαβρίμ', πολύ άδικο...

Κι έτσι, εκεί που διάβαζα για νιοστή φορά το εκκρεμές του Φουκώ και αποθαύμαζα τον Αμπουλάφια, σκέφτηκα πως ωραία γράφει ο Ουμπέρτο Έκο, ωραίοι κι οι Ιππότες του Ναού, αλλά αδελφάκι μου, αυτός είναι πιο παρλαπίπας από μένα! Σηκώθηκα το λοιπόν να βρω κάτι πιο "ελαφρύ". Κι εκεί που έστεκα δίγνωμη ανάμεσα στη Θεωρία Χορδών και στα Ιστορικά Γεγονότα που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 λέω, κυρά μου, όλα έχουν ένα όριο. Αν δε σταματήσεις να το τροφοδοτείς με τέτοιους ρυθμούς ή που θα κάψεις φλάντζα ή που θα χτυπήσει μπιέλα και θα σε τρέχουνε για ρεκτιφιέ! Βρε δεν κάνω ένα τσιγαράκι καλύτερα να πάνε κάτω τα φαρμάκια; Βγήκα στην αυλή περιχαρής... στα ενοικιαζόμενα απέναντι οι τύποι είχαν επίσης αϋπνίες και είπαν να τις διασκεδάσουν με καυγά... Ε, όχι 4 η ώρα αξημέρωτα να βλέπω και τις Όρνιθες του Αριστοφάνη! Έλεος, ρε παιδιά, ας με λυπηθεί επιτέλους κάποιος! Πάει κι η διέξοδος ταύτη...

Εδέηεν ο Κύριος και μου 'ρθε στο νου ο δικός μου ο Αμπουλάφια... μήπως να έκανα καμιά ανάρτηση να πω τον καημό μου, να εκτονωθώ; Λέω... μήπως;

Να 'μαι! Τι νομίζετε, στις νύχτες της αϋπνίας και των απολογισμών γράφονται τα μεγαλύτερα αριστουργήματα!... Μια στιγμή, να ξεπεζέψω απ' το καλάμι και συνεχίζω...

Και πού 'σαι Δημήτρη, αρνάκι άσπρο και παχύ δεν έχω... δε σφάξαμε αυτή την εβδομάδα... αλλά έχω το άλλο:

Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ 
χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ
μια και είμαι εγώ παιδί
ξέρω πάντα να γελώ
χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ!


ΥΓ1. Όχι καλέ, δε χρειάστηκα τόση ώρα να συγγράψω αυτό το απόσταγμα σοφίας... ξύπνησε η μικρή να μου κάνει συμπαράσταση στην αϋπνία!

ΥΓ2. Σε Φυσική, Ιστορία, Τέχνη, Ψυχολογία... ό,τι προαιρείσθε!  Πάσα προσφορά δεκτή...! Εντάξει κι ένας θερμιδομετρητής δε με χαλάει!

ΥΓ3. Το τι θα τραβήξει αύριο ο καημένος ο μπογιατζής που θα 'ρθει να βάψει... ούτε ψύλλος στον κόρφο του!
Share This To :

0 σχόλια:

Post a Comment

 
Back to top!